Rechten, Mensenrechten, zijn er voor iedereen. Dat werd duidelijk gemaakt tijdens de bijeenkomst “Mensenrechten in beweging” van het College voor de Rechten van de Mens die ik heb mogen vastleggen. Het was een actieve dag, waarin het uitwisselen van informatie en ervaringen, en de Vrijhedenwandeling, een wandeling door Vlaardingen, centraal stonden. Prachtige ingrediënten voor een mooie beeldreportage.
Also in English at the end 🙂
Voorbereiding beeldreportage
Als ik wordt gevraagd te fotograferen voor een organisatie of bedrijf dan bereid ik mij voor. Ik kijk online wat ik kan vinden over een bedrijf of organisatie om een gevoel, een beeld van hen te krijgen. Ik laat mij inlichten over wat voor soort bijeenkomst of gebeurtenis het is waar ik een beeldreportage van moet maken.
Dit doe ik omdat ik vind dat naast het herbeleven van het moment, een opdrachtgever foto’s meerdere keren zou moeten kunnen gebruiken waardoor ze de investering in de foto’s verlengen. Foto’s zijn dat waard!
Deze foto heb ik heel bewust gemaakt. Ik zag het gedichtje met die veelzeggende tekst “recht op onderwijs …”, het thema van de bijeenkomst was “Mensenrechten in Beweging” en het was een dag georganiseerd voor docenten om hen handvatten en inspiratie te geven om mensenrechten in de klas bespreekbaar te maken. Dus rekening houdend met dit alles stond ik in de aanslag om een foto te maken met beweging, met een student of een aantal studenten. En toen deze jongen voorbij kwam lopen heb ik de foto genomen. Scherpstellend op het gedicht met de beweging erachter. Een verhaal in één foto.
Deze foto is, voor mij, symbool geworden voor die hele bijeenkomst. En de losse veter was de kers op de taart :)!
De beeldreportage van een inspirerende dag
De Opening
De deelnemers aan deze bijeenkomst stonden stil bij de mensenrechtentemperatuur op hun eigen school: hoe worden mensenrechten verwerkt in het schoolbeleid, de relaties, het curriculum en het schoolklimaat?
Na een korte introductie van de algemeen directeur van het Geuzencollege en de Ondervoorzitter van het College voor de Rechten van de Mens opende New Dutch Connections de bijeenkomst met wel een heel bijzondere, je kunt wel zeggen, soort voorstelling. Eerst moest iedereen lekker los komen dus werd er gedanst. Ja! Eén iemand begon en die gaf het figuurlijke stokje over aan de ander. En tot mijn verbazing deed echt iedereen mee!
Stichting New Dutch Connections
Naar eigen zeggen gebruikt de Stichting New Dutch Connections (NDC) theater, kunst en training om burgers te inspireren en te motiveren actief te worden in onze multiculturele en multireligieuze samenleving zodat de vreemdeling geen vreemdeling meer is en de vluchteling thuis komt. Oprichter Bright Richards ontvluchtte de oorlog in Liberia en kwam in 1991 in Nederland. Hier deed hij de Toneelacademie in Arnhem en speelde hij bij diverse theatergezelschappen.
New Dutch Connections inspireert en motiveert jonge asielzoekers om opnieuw in zichzelf te geloven en anderen te betrekken bij het realiseren van hun toekomstdromen.
Na het dansen vroeg Bright of iemand hem 50 euro wilde lenen. Dat vond men wel een heel gek verzoek. Maar iemand gaf hem dat. Toen werd het briefje van vijftig euro, wat veel waard is voor veel mensen, bespuugd, verfrommeld, vertrapt. Je kon letterlijk horen dat iedereen de adem inhield. Wat deed hij nu?! En toen ging Bright ‘los’ op een hele unieke eigenlijk wel prachtige manier.
Ik was natuurlijk druk met foto’s maken dus ik heb niet het hele verhaal meegekregen maar het kwam erop neer dat dit een metafoor is voor hoe veel vluchtelingen zich voelen. 50 euro bespuugd, verfrommeld, vertrapt, blijft 50 euro waard. Dit vertelt hij ook aan jonge asielzoekers in Nederland. Soms is het moeilijk door wat er gebeurd of met je gebeurd de mens te blijven zien. Ik moet zeggen dat het echt de moeite waard is om Bright te zien en horen spreken.
Heel bijzonder filmpje waarin je de studenten van het Geuzencollege ziet tekenen en stukjes hoort voorlezen uit hun eigen gedichten. Allemaal gemaakt voor de Vrijhedenwandeling.
Al wandelend praten de deelnemers met elkaar over onze vrijheden en rechten en alle dilemma’s die daarbij horen. Dit gebeurt onder gidsbegeleiding. Tijdens de vrijhedenwandeling loop je van monument, naar gebouw en van park naar straat. Gaandeweg word je meer en meer bewust van de rechten van de mens en onze vrijheden. Hier en daar werden er vragen gesteld en/of gedichten voorgelezen die de studenten van het Geuzencollege zelf gemaakt hebben speciaal voor de Vrijhedenwandeling. Een bijzonder stukje onderwijs wat zeer inspirerend werkte op de aanwezige docenten.
Met twee groepen reisden wij per trein naar Vlaardingen-Oost waar de wandeling begon. De wandeling eindigde ook bij Vlaardingen Oost, zodat wij weer met de trein konden terugreizen naar het Geuzencollege. Tijdens de wandeling stopten wij twee keer voor een workshop.
Workshop 1: Praktijkvoorbeeld door de school CSW Van de Perre uit Middelburg
Wat waren de dames en de heer welbespraakt voor hun leeftijd. Dat vond ik zeer indrukwekkend! Ze vertelden hoe ze op hun school de mensenrechten over het voetlicht gebracht hebben door een ‘Ochtend voor de Mensenrechten’ te organiseren.
Workshop 2: Mensenrechten in de klas, door docent F. Kusters van het Wolfert Colllege
Frans Kusters van het Wolfert College te Rotterdam is een docent filosofie die materialen over mensenrechten gemaakt heeft en die samen met studenten geoefend. Hij werkte met zijn leerlingen aan de vraag ‘Is geluk een mensenrecht?’. De workshop zelf begon met een oefening van stilte en dan zo’n drie minuten in elkaars ogen kijken. Wat voor sommigen heel benauwend werd ervaren en anderen vonden het prima. En daarna werd er besproken hoe je mensenrechten in de klas zou kunnen bespreken.
Omdat ik aan het fotograferen ben heb ik zelf natuurlijk niet alle informatie meegekregen, omdat ik de hele tijd bezig ben met “hoe kan ik het zo mooi, en beeldend mogelijk in beeld brengen. Als een verhaal of een paar beelden die een verhaal maken. Met beweging en/of een emotie”. Zo kan ik mij herinneren dat het blonde meisje van de CSW Van de Perre school een opmerking ter reflectie maakte die echt indruk op mij maakte. Ik dacht toen “dat moet ik onthouden” maar helaas heb ik het niet onthouden. Mocht een deelnemer van deze dag dit lezen en nog weten wat ze gezegd heeft zou ik het super vinden als je dat deelt in de reacties :)!
[Voor dit blog heb ik ook het boekje “Vrijheid daar zit wat achter, de jongereneditie van de Vrijhedenwandeling” gebruikt.]
En na de tweede workshop gingen wij weer terug met de trein naar het Geuzencollege waar de dag werd afgesloten. Het College vatte de dag samen en gaf aan ‘hoe nu verder’, Amnesty en Movies that Matter die deelden lesmaterialen uit voor de docenten en daarna werd er een hapje en een drankje genuttigd. De laatste gemaakt en geserveerd door de studenten van het Geuzencollege zelf.
Een paar hoogtepunten voor mij uit de beeldreportage
Daniël van Cotthem was een 17-jarige Vlaardingse jongen die in 2000 door zinloos geweld om het leven is gebracht. hij bracht zijn vriendin naar de trein en werd door een groepje ruziezoekers doodgeslagen. Het monument van Rini Hurkmans laat jongeren zien als een boeket bloemen en verwijst naar de bloemen die bij zinloos geweld vaak worden neergelegd op de plek waar het gebeurde.
Ik wilde graag de groep, het monument en de uitleg allemaal in het kader. Dat ging niet zonder dat ik achter de groep ging staan en soort van plat beeld zou maken. Alleen ik wilde juist een stil moment pakken als tegenpool van de drukte van een groep omdat in de uitleg stond dat het een monument van bezinning was. Toen gingen de meiden er staan en had ik het moment.
Een heel belangrijk recht is het recht van de onschendbaarheid van de persoon. Je mag zelf bepalen wat er met jou en je lichaam gebeurt.
Deze foto is van de Joodse begraafplaats dat herinnert aan de kleine joodse gemeenschap die in Vlaardingen leefde. Het is een oud joods gebruik om bij het betreden van de begraafplaats een kiezel te leggen op een van de grafstenen.
Met deze foto wilde ik de begraafplaats en het leggen van de stenen combineren met het bewegen van de groep (gezien de titel van deze bijeenkomst).
Er werd tijdens het stilstaan bij dit monument gesproken over het feit dat de mensenrechten voor iedereen gelden, wie je ook bent en waar je ook bent. En daar werd ook een gedichtje bij voorgelezen die gemaakt is door een jongere van het Geuzencollege, nl
Ik wens
dat iedereen overal mag zitten
Ik zie een bord: Joden niet gewenst
Ik vind het zielig en
niet kunnen
dat mensen ongewenst zijn
Alle joden mogen in een parkje gaan zitten
Zwarte mensen mogen overal in de bus gaan zitten
Iedereen mag overal zitten
En overal naar toe– Jah Nesta
Ik heb gedurende de dag juist gelet op de beweging of de stilstand in de groep gelet op het thema van de bijeenkomst “Mensenrechten in beweging” en de vrijhedenwandeling die wij maakten.
Dit waren beide momenten waarop ik vond dat de groep dit prachtig symboliseerde, en om het beeld zo zuiver mogelijk te houden zonder afleiding, en omdat er genoeg contrast in zat, heb ik de beelden omgezet in zwart-wit.
Dit monument gemaakt door twee Vlaardingse kunstenaars (Joop van Dorp en Cor Maarleveld) symboliseert gevangenistralies met een opening dat staat voor de hoop dat Amnesty International brengt. Door de acties van Amnesty krijgen de gewetensgevangenen een beetje licht in de duisternis. Vandaar dat wij daar een lichtje hebben neergezet.
Beter om een lichtje te ontsteken dan de duisternis te vervloeken
– Amnesty
Met deze foto’s wilde ik (een deel van het monument), de mens en het neerzetten van het lichtje (beweging) in beeld brengen. Hier werkten licht en schaduw ook goed mee.
Dit monument staat op een heel mooi pittoreske pleintje. Het herinnert aan de Nederlandse verzetsgroep uit de Tweede Wereldoorlog. Oud-Geuzen en nabestaanden hebben de Geuzenpenning in het leven geroepen om uitgereikt te worden aan die mensen en organisaties die strijd voeren voor democratie en tegen dictatuur, racisme en discriminatie. Amnesty reikte de eerste Geuzenpenning uit in 1987.
Thuis
Er werd aangebeld
Ik werd uit mijn kamer gehaald
Ze zetten me uit huis
Ze zeiden dat ik hier niet hoorde
Ze weten niet wat er gebeurd is in mijn land.
Denk na, wat er speelt in mijn leven
waar ik vandaag kom
kon ik het maar uitleggen…
Ik word bang van de gedachte: er wordt aangebeld, mijn kamer uit, mijn huis uit
Opgesloten, het land uit-Esmee van Saus
Met deze foto’s wilde ik ook weer een monument met de groep en beweging in beeld brengen. Bij de eerste lopen ze weg met zelfde soort beweging als het Geuzenmonument zelf en ik vind het leuk dat het beeld de groep lijkt uit te zwaaien wat de foto wat extra’s geeft. En bij de tweede foto geven de ‘geuzenstappen’ de richting en de meneer die net voorbij gaat met de rolstoel/wagen geeft de foto net wat extra.
Al met al was het een zeer interessante en inspirerende dag geweest, ook voor mij!
ENGLISH
Event photography of an inspiring day on human rights
Rights, human rights, are for everyone. So much was made clear during the meeting “Human rights in movement” of the College voor de Rechten van de Mens that photographed. It was a day in which the exchange of information and experience, and the ‘Liberties walk’, a stroll through Vlaardingen, stood central. Wonderful ingredients for some beautiful pictures.
Preparation event photography
If I’m asked to photograph for an organization or company I prepare myself. I ask what kind of meeting or event it is I’m photographing. I look online what kind of organization or company I will be working for. I do this because I believe that in addition to reliving the moment a client should be able to use the pictures multiple times so that they extend the investment of the photos. Pictures are worth it!
I made the first picture (shown above) very consciously. I saw the poem of those ominous words “right to education …” and the theme of the meeting was “Human Rights in Motion” and it was a day organized for teachers to give them tools and inspiration to be able to discuss human rights in their classroom. So considering all this, I was ready to take a picture with movement, with a student or several students. And when this boy walked past I took the photo. Focussing on the poem with the movement behind it. A story in one photograph. This picture, for me, has become a symbol for the whole day. And the loose shoelace was the icing on the cake :)!
The picture reportage from an inspiring day
The movie with the pictures (see above).
The opening
The participants at this meeting discussed the human rights temperature in their own school, how are human rights incorporated into the school policy, relationships, curriculum and school climate.
After a brief introduction from the general manager of the Geuzencollege and the Vice-Chairman of the Board for the Protection of Human Rights, the meeting was opened by the New Dutch Connections in a, for Dutch people, very special kind of presentation. At first everyone had to lose up a bit and so they danced. Yep! One person began dancing and figuratively gave baton to another. And to my surprise, everyone got into it!
Dutch Foundation New Connections
In their own words the Dutch Foundation New Connections (NDC) use theater, art and training to inspire people and motivate them to become active in our multicultural and multireligious society so that the foreigner is not a stranger any longer and refugees can come home. Founder Bright Richards fleed the war in Liberia and arrived in the Netherlands in 1991. He went to the academy of dramatic arts in Arnhem and he played in various theatre companies.
New Dutch Connections inspires and motivates young asylum seekers to once again believe in themselves and to involve others in realization of their dreams for the future.
After the lively opening of the meeting “Human rights in movement” of the College van de Rechten van de Mens, Bright asked someone to borrow him 50 euros. That was kind of a strange request. But someone gave him the 50 euros. Then he spat at and crumpled up and trampled on the 50 euros, which is worth a lot for a lot of people. You could literally hear that everyone help their breath. What was he doing?! And then Bright “went loose” in a very unique way.
Of course I was busy taking pictures so I didn’t hear the whole story but the bottom line was that this is a metaphor for how many refugees feel. 50 euros spit, crumpled and trampled on remains 50 euro, and is worth something. He tells this to young asylum seekers in the Netherlands. Sometimes it is difficult because of what happened or happened to you to continue seeing the human being. I must say that it is really worth seeing and listening to Bright speak.
The second movie is a very special movie where you see the students of the Geuzencollege make drawings/artwork and hear them read from their own poems. All made for the ‘Liberties walk’.
While walking the participants talked to each other about our liberties and rights and all the dilemmas that come with it. There was a guide who made sure the process went according to plan. During the freedoms walk one walks from monument to building and from park to street. Gradually you become more and more aware of the human rights and our liberties. From time tot time questions were asked and / or poems were read made by the students of the Geuzencollege themselves especially for the Liberties walk. A special kind of education which was very inspiring to the teachers present.
With two groups we traveled by train to Vlaardingen Oost (east) where the walk began. The walk also ended in Vlaardingen Oost, so we could travel back again to the Geuzencollege (by train). During the walk we stopped twice for a workshop.
The third movie is a movie about human rights in education.
Workshop 1: Example by the school CSW Van de Perre from Middelburg
Wow the young ladies and young man were very well-spoken for their age. I was truly very impressed! They shared how they brought human rights into the limelight at their school by organizing a ‘Morning of Human Rights “.
Workshop 2: Human rights in the classroom, by Professor F. Kusters of Wolfert Colllege
Frans Kusters of Wolfert College in Rotterdam is a philosophy teacher who designed some materials on human rights and practiced them with his students. He worked with his students on the question “Is happiness a human right?”. The workshop itself began with an exercise of silence and then each participant had to look about three minutes in another participants eyes. Some experienced it as being very oppressive and others were fine with the exercise. And then there was a discussion on how could you talk about human rights in the classroom.
Unfortunately I wasn’t able to hear and remember all of the information taking into account that I’m really busy photographing. Working the whole time and thinking “how can I bring this moment into a frame as beautiful and expressive as possible. As a story or a few images that make a story. With movement and / or an emotion”. So I do remember the blonde girl from the CSW Van de Perre school making a comment for reflection that really impressed me. At the moment I thought “I must remember this” and unfortunately I can’t recall what she said. If a participant reads this and remembers what she said I would really appreciate you sharing this in the comments :)!
[For this blog I also used the information in the booklet “”Vrijheid daar zit wat achter, de jongereneditie van de Vrijhedenwandeling”.]
And after the second workshop we went back by train to the Geuzencollege where the day was wrapped up. The College summarized the day and gave an incentive to ‘what now’, Amnesty and Movies that Matter shared some teaching materials for the teachers present and there was a drink. The last made and served by the students of the Geuzencollege itself.
Some highlights for me from this event
Monument Daniël van Cotthem, ‘Reflection memorial’
Daniël van Cotthem was a 17-year-old boy to Vlaardingen who was killed by senseless violence in 2000. He had brought his girlfriend to the train and was beaten to death by a group of troublemakers. The monument Rini Hurkmans shows young people as a bouquet of flowers and refers to the flowers which are often deposited in the place where senseless violence happened.
I wanted the group, the monument and the explanations all to be in the frame. That could only be done when I stood behind the group and the image would be kind of ‘flat’. I wanted to grab a quiet moment as a juxtaposition of the hustle and bustle of a group because of what the explantation of the monument stated ‘it was a monument of reflection’. When the girls were standing there I had the moment I wanted (see image above).
A very important right is the right o inviolability of the person. You have a right to decides what happens to you and your body.
Jewish Cemetery
This photo is of the Jewish cemetery in memory of the small Jewish community that lived in Vlaardingen. It is an old Jewish custom to place a pebble on one of the tombstones when entering the cemetery.
With the picture above I wanted to combine the cemetery and the laying tof the pebbels with the movement of the group (being the titel of this special meeting).
When we stood by this monument that human rights apply to everyone, whoever you are and wherever you are. And a poem was recited, a poem made by a student of the Geuzencollege.
I wish
that everyone can sit anywhere
I see a sign: Jews not wanted
I feel sorry and
think its not oke
that people are unwelcome
All Jews should be able to sit in a park
Black people should be able to sit anywhere in the bus
Everyone can sit anywhere
And go anywhere
– Jah Nesta
The stroll
During the day I really payed attention to the movement of the group, or just the opposite, given the theme of the meeting “Human rights in movement” and the liberties walk we were walking.
Above were two moments when I felt that the group beautifully symbolized both the movement and the non-movement. And to keep the image as pure as possible without distraction, and because there is enough contrast in it, I converted the images into black and white.
‘Human Rights Memorial’
This monument designed by two artists from Vlaardingen (Joop van Dorp and Cor Maarleveld) symbolizes prison bars with an opening which is the hope that Amnesty International brings. Because of Amnesty’s actions prisoners of conscience get a little light in the darkness. That’s why we put down a couple of lights.
It’s better to light a small light than to curse the darkness
– Amnesty
With the photos above I wanted to visualize (a part of the monument), the person and the putting down of the light (movement). The light and shade worked great as well.
Geuzenmonument
This monument stands on a very beautiful picturesque square. It recalls the Dutch resistance group during the Second World War. Former Geuzen and survivors created the Geuzenpenning to be awarded to those people and organizations that fight for democracy and against dictatorship, racism and discrimination. Amnesty presented the first Geuzen Medal in 1987.
Home
The doorbel rang
I was taken from my room
They put me out of house
They said I did not belong here
They do not know what happened in my country.
Think, what is happening in my life
where I come from
I wish I could explain …
I get scared thinking: the doorbell, my room out, my house out
Trapped, evicted from the country
-Esmee Sauce
With the photos above I wanted to fit the monument with the group and the movement in the frame. In the first image they walk away with the same kind of motion as the Geuzen Monument itself and I like the fact that it kind of looks like the monument is waving and saying goodbye. And in the second image the “Geuzen steps” give direction and the gentleman in the wheelchair gives the picture just a little extra.
